شکاف

هنوز گچ خودش را نگرفته، ترک بازتر شده بود. باورش سخت بود این همان ترکی باشد که نیم ساعت پیش با یک کفِ دست بتونه پُرش کرده بود. با تعجب میدید که ترک دوبرابر بازتر و طولاش هم دوبرابر بزرگتر شده. انگشت کوچکاش بهراحتی وارد شکاف میشد. همین که با صدای خفیفی شکاف بازتر شد، دستاش را پس کشید و چند قدم عقب رفت، کاردک و گچی که توی مشتاش داشت سفت میشد را انداخت و ایستاد به تماشا. انگار که فیلم را تند کرده باشند؛ حرکت زبانههای ترک از بالا و پائین را میشد به راحتی دید. ناخودآگاه پاهاش را کمی از هم بازتر کرد تا تعادلاش را بتواند راحتتر حفظ کند. هر آن ممکن بود از شدتِ لرزش، سقف و دیوارها پائین بیایند. ناگهان رگهی نوری از عمقِ شکاف به بیرون تابید. دستهاش را جلوی سینه در مسیر نور گرفته بود و موج برداشتن و رقصیدن شعاع نور روی پوستاش را تماشا میکرد. با زیاد شدن نور از شدت لرزشها کم میشد، تا اینکه به سکوت کامل رسید و آرامش غریبی حکمفرما شد. حرارتِ لذتبخشی انداماش را گرم میکرد و رخوتِ هوسانگیزی داشت به وجودش رخنه میکرد. سعی کرد از لابهلای انگشتهاش به داخل شکاف نگاه کند. نور چشماش را میزد ولی کنجکاوی کودکانهای او را بهطرف شکافِ نور میکشاند. شاید به یک قدمیِ شکاف رسیده بود که تصمیم عجیبی گرفت. همینطور که عقب عقب میرفت شروع کرد به کندن لباسهاش ـ خیز برداشت و بعداز برداشتن چند قدمِ سریع، به درونِ نور شیرجه رفت.
عصری وقتی صاحبکار آمده بود تا پیشرفت و کیفیت کار را بررسی کند، با کار انجامنشده و ابزار و مصالحی ریخته و پاشیده در اطراف روبهرو شد. زیر لب فحشی داد و با لگد به تودهی سفت شدهی گچِ مقابل پاش ضربه زد. تودهی گچ کمی از کف بلند شد و رفت برخورد کرد به دیوار و اثری روی دیوار به جا گذاشت.